ของหลวง...เต็มที่

...วันหนึ่ง ผมได้รับมอบหมายให้ไปประชุมที่ กทม. ขณะนั่งรถแทกซี่ไปประชุม ก็พบว่าโชเฟอร์ขับรถอย่างระมัดระวังมากๆ ผมจึงได้พูดชื่นชมว่าโชเฟอร์ขับรถดี มีความระมัดระวัง และใช้รถอย่างทนุถนอมมากๆ โชเฟอร์ตอบว่า..ก็รถคันนี้เป็นรถผมเอง กำลังผ่อนส่งกับบริษัท ต้องใช้อย่างระมัดระวัง ดูแลบำรุงรักษาเอง เดี๋ยวจะโทรม จะเสียเร็ว ไม่ใช่ของบริษัทที่จะต้องเร่งทำเวลา ส่งกะ ส่งรถ...
...ผมเลยมีข้อสังเกตุว่า ถ้าเป็นของของคนอื่น ก้อดี ของรัฐ ของหลวงก้อดี ของส่วนรวม ก้อดี .....ใช่ไหม ที่เราจะใช้กันอย่างเต็มที่ ไม่สนใจ ไม่ดูแล ไม่ประหยัด เจ๊งช่างมัน เสียหาย หมดสิ้นหมดเปลืองช่างมัน ...ใช่ไหม
...อยากให้พวกเราใช้ของจากส่วนกลาง ของสาธารณะ หรือของหน่วยงานมอเราเหมือนกับเป็นของเราทนุถนอม ช่วยกันบำรุงรักษาอย่างดี เพื่อความประหยัด เพื่อจะได้ใช้ได้นานๆ เพื่อความเจริญก้าวหน้าของหน่วยงานของเรา....

ส่วนพัฒน์มุ่งสู่การเป็นองค์กรแห่งการเรียนรู้

มีเจ้าหน้าที่ส่วนพัฒนานักศึกษาหลายคนไม่เข้าใจว่า ส่วนพัฒนานักศึกษามีบล็อกนี้ขึ้นมาเพื่ออะไร จึงได้อธิบายให้ฟังว่า อยากให้พวกเรามีพื้นที่ที่ให้พวกเราได้นำอะไรดีๆ มาเล่าสู่กันฟัง มาแชร์แลกเปลี่ยนเรียนรู้กัน ความสำเร็จความภาคภูมิใจต่างๆ ของเรา ความคิดเห็นดีๆ เทคนิคการทำงาน การมาให้กำลังใจให้แก่กันและกัน เป็นต้น เราจะพยายามทำส่วนพัฒนานักศึกษาของพวกเราเป็นองค์กรแห่งการเรียนรู้ และยินดีที่จะรับฟังความคิดเห็นซึ่งกันและกัน..และยินดีที่ใครๆ จะเข้ามามีส่วนร่วมในการแสดงความคิดเห็นและให้กำลังใจกัน...ขอแสดงความขอบคุณและส่งความปรารถนาดีมายังทุกๆ ท่านครับ..